• 2721402772
  • 6946264628
  • This email address is being protected from spambots. You need JavaScript enabled to view it.
  • Ο Έλληνας στην ομάδα που ανακάλυψε ένα νέο όργανο στο ανθρώπινο σώμα.

    Επιστήμονες στις ΗΠΑ, μεταξύ των οποίων και ένας Έλληνας ερευνητής, ανακοίνωσαν ότι ανακάλυψαν ένα νέο όργανο, άγνωστο έως τώρα, που μάλιστα φαίνεται να παίζει ρόλο σε διάφορες κοινές παθήσεις, όπως ο καρκίνος.

    Το όργανο απαρτίζεται από ένα δίκτυο καναλιών μεταφοράς υγρών μέσα στο σώμα, το οποίο, μεταξύ άλλων, πιθανώς χρησιμοποιούν και τα καρκινικά κύτταρα για την εξάπλωσή τους. Για «μια λεωφόρο μετακινούμενου υγρού» έκαναν λόγο οι επιστήμονες, οι οποίοι έκαναν την ανακάλυψη τυχαία στη διάρκεια γαστρεντερολογικών ενδοσκοπήσεων ρουτίνας.

    Η περαιτέρω μικροσκοπική ανάλυση έφερε στο φως ένα είδος ρευστού, το οποίο μετακινείται μέσω καναλιών που υπάρχουν παντού στο σώμα. Κάθε ιστός του σώματος περιβάλλεται από ένα δίκτυο τέτοιων καναλιών, τα οποία από κοινού φαίνεται να απαρτίζουν ένα όργανο.

    Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον καθηγητή παθολογίας Νιλ Θάιζε της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου της Νέας Υόρκης και τον Πέτρο Μπενιά της Ιατρικής Σχολής Icahn του Όρους Σινά και του Ιατρικού Κέντρου Mount Sinai Beth Israel της Ν. Υόρκης έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό Scientific Reports.

    Οι ερευνητές εκτιμούν ότι το νέο όργανο περιέχει περίπου το ένα πέμπτο του συνολικού όγκου των υγρών του ανθρωπίνου σώματος.

    Ο δρ. Πέτρος Μπενιάς, συνεπικεφαλής συγγραφέας της μελέτης τόνισε ότι αυτή η έρευνα ανοίγει νέεους δρόμους έρευνας στη διαγνωστική, όπως επίσης και στην βαθύτερη κατανόηση της παθολογίας ασθενειών, λοιμώξεων και καρκίνου.

    Το δίκτυο των καναλιών, το οποίο εκχέεται στο λεμφικό σύστημα, βρίσκεται κάτω από την επιφάνεια του δέρματος και ανάμεσα στους μυς, διατρέχει την πεπτική οδό, τους πνεύμονες και το ουροποιητικό σύστημα, ενώ περιβάλλει τις αρτηρίες και τις φλέβες. Πιθανώς, κατά τους επιστήμονες, λειτουργεί ως «αμορτισέρ», εμποδίζοντας τη ρήξη των ιστών των οργάνων, των μυών και των αγγείων μετά από κάποιο σοκ.

    Οι επιστήμονες του έδωσαν την ονομασία «interstitium» (κάτι σαν «διαμέσιο»). Γιατί όμως έως τώρα ένα τόσο εκτεταμένο όργανο είχε περάσει απαρατήρητο; Επειδή κατά τις συνήθεις διαδικασίες απεικόνισης και επεξεργασίας των ιστών, τα κανάλια του εν λόγω οργάνου «στραγγίζουν», ενώ και οι ίνες του κολλαγόνου που βοηθούν το δίκτυο να αποκτήσει στέρεη δομή, καταρρέουν και αυτές. Έτσι, τα κανάλια φαίνονται σαν το σκληρό τοίχωμα των πυκνών ιστών και όχι ως κανάλια γεμάτα υγρό. Η ανακάλυψή του οργάνου έγινε με τη βοήθεια ενός συνεστιακού ενδομικροσκοπίου λέιζερ, το οποίο «βλέπει» τους ζωντανούς ιστούς.

    Εκτός όμως από το να περιβάλλουν και πιθανώς να προστατεύουν τους ιστούς, τα κανάλια του οργάνου φαίνεται να διευκολύνουν και τις μεταστάσεις του καρκίνου. Τα καρκινικά κύτταρα μπορούν να εισχωρήσουν σε αυτά τα κανάλια και έτσι άμεσα να βρεθούν μέσα στο λεμφικό σύστημα.

    «Από τη στιγμή που θα βρεθούν εκεί, είναι σαν να κάνουν νεροτσουλήθρα. Έχουμε βρει ένα νέο παράθυρο στο μηχανισμό εξάπλωσης των όγκων» δήλωσε ο δρ Θάιζε.

    Ήδη, οι επιστήμονες μελετούν κατά πόσο η ανάλυση του υγρού μέσα στο νέο όργανο μπορεί να επιτρέψει την πιο έγκαιρη διάγνωση του καρκίνου. Επίσης, θεωρούν πιθανό ότι το όργανο εμπλέκεται σε άλλα προβλήματα υγείας, όπως τα οιδήματα, οι ηπατοπάθειες και οι φλεγμονώδεις διαταραχές.

  • Ηγετική προσωπικότητα στον τομέα αξιολόγησης διαγνωστικών εξετάσεων και τεστ

    Ο Κωνσταντίνος Γκατσώνης είναι Καθηγητής Βιοστατιστικής, ιδρυτικός διευθυντής του Κέντρου Στατιστικών Επιστημών στο Πανεπιστήμιο Brown και ιδρυτικό μέλος του Τμήματος Βιοστατιστικής.

    Σπούδασε στο Πανεπιστήμιο Princeton και έλαβε το Διδακτορικό του Δίπλωμα από το Πανεπιστήμιο Cornell. Προσχώρησε στο Πανεπιστήμιο Brown το 1995 ως ιδρυτικό μέλος του Κέντρου Στατιστικών Επιστημών. Ο Δρ. Γκατσώνης ειδικεύεται στην αξιολόγηση των διαγνωστικών εξετάσεων και των δοκιμασιών διαλογής. Έχει συμβάλει σημαντικά στην ανάπτυξη μεθόδων για την αξιολόγηση της ιατρικής τεχνολογίας και την παροχή υπηρεσιών υγείας. Είναι παγκόσμιος ηγέτης στις μεθόδους εφαρμογής και σύνθεσης στοιχείων για τις διαγνωστικές εξετάσεις στην ιατρική και αναπτύσσει επί του παρόντος μεθόδους για τη διερεύνηση της συγκριτικής αποτελεσματικότητας στη διάγνωση.

    Ο Δρ. Γκατσώνης ήταν Στατιστικολόγος Δικτύου του Αμερικανικού Κολλεγίου Ακτινολογίας (ACRIN) από την ίδρυση του Δικτύου το 1999. Το Κέντρο Στατιστικών Επιστημών του Brown διοικεί το Κέντρο Βιοστατιστικής του ACRIN υπό την καθοδήγησή του. Είναι ο επικεφαλής στατιστικολόγος σε αρκετές δοκιμές, συμπεριλαμβανομένης της δοκιμασίας εξέτασης απεικόνισης ψηφιακής μαστογραφίας (DMIST), της Εθνικής Δοκιμής Διαλογής Πνευμόνων (NLST) και του Tomist Synthesis Imaging Test (TMIST).

    Ο Κωνσταντίνος Γκατσώνης έχει συμβάλει σε μεγάλο βαθμό στις στατιστικές μεθόδους για την αξιολόγηση των διαγνωστικών εξετάσεων και των βιοδεικτών. Έχει μακροχρόνια συμμετοχή στην ανάπτυξη στατιστικών μεθόδων κατά Bayes για προβλήματα στη βιοϊατρική έρευνα.

    Έχει διατελέσει Πρόεδρος στην Επιτροπή Εφαρμοσμένων και Θεωρητικών Στατιστικών των Εθνικών Ακαδημιών. Από το 2016, είναι στατιστικός σύμβουλος της New England Journal of Medicine. Ήταν ο ιδρυτικός αρχισυντάκτης του Health Services and Outcomes Research Methods, ενώ τώρα είναι συνεργάτης συντάκτης του Annals of Applied Statistics and Academic Radiology. Ο Δρ. Γκατσώνης εξελέγη μέλος της Αμερικανικής Στατιστικής Ένωσης (ASA) και τιμήθηκε με το Βραβείο Μακροχρόνιας Αριστείας από το Τμήμα Στατιστικών Υγείας της ASA.

    πηγή

  • Η Τζένη Λειβαδάρου, μια πραγματική «πανεπιστήμονας» της εποχής μας, με δύναμη και θέληση που αποτελούν παράδειγμα και κινητήριο μοχλό για κάθε κοινωνία που θέλει να προοδεύει, μελετάει αυτή την εποχή σε ένα εκ των κορυφαίων ιδρυμάτων του κόσμου τη «μαγεία» και τα «άλυτα» προβλήματα της υδροδυναμικής, φιλοδοξώντας με τις ανακαλύψεις της να βοηθήσει την ανθρωπότητα να πάει ένα βήμα πιο πέρα την αέναη αναζήτηση της γνώσης και της αλήθειας.


    Τελειώνοντας το Πολυτεχνείο, γνώριζε ήδη από νωρίς την κλίση της στις επιστήμες και έπειτα από την ολοκλήρωση μεταπτυχιακών σπουδών, πραγματοποιεί σήμερα έρευνες και ολοκληρώνει το διδακτορικό της στο Πανεπιστήμιο του Cambridge, ενώ οι επιστημονικές της προτάσεις για μια σειρά κοινωνικών ζητημάτων παρουσιάζονται από τις Βρυξέλλες και την Κομισιόν, μέχρι τη Νέα Υόρκη και τον Οργανισμό Ηνωμένων Εθνών.



    ​Η Τζένη Λειβαδάρου διαγνώστηκε με μυοπάθεια κατά τη διάρκεια των σπουδών της και πλέον κινείται με αμαξίδιο, το γεγονός αυτό όμως αντί να κάμψει το σθένος της, της έδωσε ώθηση για να αναβαθμίσει την ακαδημαϊκή της πορεία στο ανώτατο επίπεδοΗ ίδια είχε την τιμή, όπως λέει, να συνεργαστεί με τον εμβληματικό αστροφυσικό Στίβεν Χόκινγκ, λίγα χρόνια πριν από τον θάνατό του, καθώς τους δύο επιστήμονες συνέδεε η σπάνια πάθηση που περιορίζει την κινητικότητα. Η Τζένη Λειβαδάρου διαγνώστηκε με μυοπάθεια κατά τη διάρκεια των σπουδών της και πλέον κινείται με αμαξίδιο, το γεγονός αυτό όμως αντί να κάμψει το σθένος της, της έδωσε ώθηση για να αναβαθμίσει την ακαδημαϊκή της πορεία στο ανώτατο επίπεδο.

    Αυτό το γεγονός προκάλεσε το έντονο ενδιαφέρον του Στίβεν Χόκινγκ, ο οποίος μεταξύ άλλων ήταν και ακτιβιστής για τα άτομα με αναπηρία, και ειδικά για τους νέους επιστήμονες, για τους οποίους θεωρούσε ότι θα πρέπει να διαθέτουν ό,τι χρειάζονται προκειμένου η σωματική αυτή αδυναμία να μην αποτελεί εμπόδιο στην έρευνά τους.

    Από τη συνάντηση της Τζένης Λειβαδάρου με τον Στίφεν Χόκινγκ
    Από τη συνάντηση της Τζένης Λειβαδάρου με τον Στίφεν Χόκινγκ



    ​Στόχος και όραμα, η χρήση της συσκευής από όλους τους πολίτες σε εφαρμογές όπως ο έλεγχος της ποιότητας του φαγητού και του ποτού μας, της ποιότητας της βενζίνης που βάζουμε στα οχήματά μας, ακόμα και ο έλεγχος της ποιότητας του αίματος μας, κατ’ οίκονΗ νεαρή Χαϊδαριώτισσα, έχοντας εξασφαλίσει πέντε υποτροφίες, ερευνά θέματα πράσινης τεχνολογίας και υδροδυναμικής, πραγματοποιώντας πειράματα αλλά και αναπτύσσοντας, μαζί με την ομάδα της, μια συσκευή η οποία βασισμένη στις αρχές της υδροδυναμικής, φιλοδοξεί να μεταβάλλει πολλά από αυτά που σήμερα γνωρίζουμε, αλλά και να οδηγήσει σε πρακτικές εφαρμογές προς όφελος της ανθρωπότητας.

    Μάλιστα, η συσκευή κέρδισε το επιστημονικό βραβείο «ig nobel prize», το οποίο δίνεται κάθε χρόνο σε ειδική τελετή στο Χάρβαρντ, όπου αναδεικνύονται τα πιο ασυνήθιστα επιτεύγματα στην επιστημονική έρευνα από πραγματικούς νομπελίστες. Η συσκευή, μέσω πειραμάτων, μπορεί να… «γυρίσει τον χρόνο πίσω» ανασύνθετοντας ορισμένες χημικές ουσίες, καθώς και να επιταχύνει στα εργαστήρια τις έρευνες για γονιδιακές θεραπείες και ανάπτυξη φαρμάκων.

    Στόχος και όραμα, η χρήση της συσκευής από όλους τους πολίτες σε εφαρμογές όπως ο έλεγχος της ποιότητας του φαγητού και του ποτού μας, της ποιότητας της βενζίνης που βάζουμε στα οχήματά μας, ακόμα και ο έλεγχος της ποιότητας του αίματος μας, κατ’ οίκον.





    «​Η υδροδυναμική μιας σταγόνας ταυτίζεται με τη δυναμική που αναπτύσσουν οι γαλαξίες»«Τα μαθηματικά της υδροδυναμικής συνδέουν την κλίμακα του μικρόκοσμου με αυτή του μακρόκοσμου, με πρακτικές εφαρμογές από το επίπεδο του μορίου, σε αυτό του γαλαξία, αφού «ότι συμβαίνει κάτω, συμβαίνει και επάνω, όπως διαπίστωσα με μεγάλη μου έκπληξη», υπογραμμίζει στον φακό του zougla.gr η Τζένη Λειβαδάρου, εξηγώντας:

    «Δεν μπορούσα να εξηγήσω τους σπειροειδείς κυματισμούς του νερού στη συσκευή -μετά από ενδελεχή έρευνα, ανακάλυψα πως είναι παρεμφερείς με τους σπειροειδείς βραχίονες που αναπτύσσουν οι γαλαξίες! Άρα η υδροδυναμική μιας σταγόνας ταυτίζεται με τη δυναμική που αναπτύσσουν οι γαλαξίες»...





    Στη συνέντευξη της στον φακό του zougla.gr, η ερευνήτρια του Cambridge μιλάει αναλυτικά για τις έρευνες της και που οδηγούν, τις προτάσεις της σε Κομισιόν και ΟΗΕ για την αντιμετώπιση των προβλημάτων των ατόμων με αναπηρία, συγκρίνει τα ελληνικά με τα ξένα πανεπιστήμια, ενώ μεταφέρει και ένα μήνυμα σε όλους:

    «Θα έλεγα στον κόσμο να κινείται. Η κίνηση σε κάνει να βλέπεις και να κατανοείς τα πράγματα όπως είναι και να μαθαίνεις διαρκώς»...

    Δείτε τη συνέντευξη:

    00:00
    00:01


    Η Τζένη Λειβαδάρου (στις φωτογραφίες είναι στο εργαστήριο της και στο βήμα του ΟΗΕ), δηλώνει ότι αναζητά ερευνητικές ευκαιρίες και συνεργασίες με κάποιο ίδρυμα ή φορέα στην πατρίδα της.



    ΠΗΓΗ

  • Η παγκόσμια ζωγράφος που δημιουργεί “μικρούς παραδείσους”

    Η ζωγράφος Μαρία Φιλοπούλου, εκφράζεται μέσω της παραστατικής ζωγραφικής, εμβαθύνει χρησιμοποιώντας ρεαλιστικά χρώματα, ενώ στα έργα της κυριαρχούν έντονα χρώματα αναδεικνύοντας τον δυτικό τρόπο ζωγραφικής.  Τα χρώματα, το έντονο φως και ο χώρος, δημιουργούν “μικρούς παραδείσους” όπως τους έχει ονομάσει δίνοντας μια “φωτεινή” πλευρά των πραγμάτων. 

     

    Η Μαρία Φιλοπούλου γεννήθηκε το 1964, στην Αθήνα, αποφοίτησε από την Ελληνογαλλική Σχολή “Ουρσουλίνες”  και έπειτα σπούδασε ζωγραφική στην école Nationale Supérieure des Beaux-Arts στο Παρίσι, με δάσκαλο τον Leonardo Cremonini κατά την περίοδο 1984-1988. Έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στην ίδια σχολή, με υποτροφία της γαλλικής κυβέρνησης, κατά την περίοδο 1988-9 (λιθογραφία με δάσκαλο τον Abraham Hadad).

    Την περίοδο των φοιτητικών έργων της καταπιάνεται με τους κλειστούς χώρους. «Δούλευα στο εργαστήριο σε μια γωνιά με ένα τελάρο μπροστά μου για να έχω μια φωλιά απομονωμένη και κοιτούσα προς μια τζαμαρία, αναζητώντας το φως. Αυτήν τη δουλειά και κάποια άλλα έργα που είχα κάνει την πρώτη χρονιά που γύρισα στην Ελλάδα έδειξα στην πρώτη μου έκθεση το 1990 στην γκαλερί Ωρα του Ασαντούρ Μπαχαριάν ο οποίος με εμπιστεύτηκε. Στη συνέχεια εγκαταστάθηκα σε ένα εργαστήριο στον σταθμό Λαρίσης, ένα υπέροχο νεοκλασικό με πολύ φως, και εκεί μπήκε πια το χρώμα στη ζωγραφική μου» έχει πει χαρακτηριστικά σε συνέντευξη της. 

     

     

    Η ζωγραφική προέκυψε ενστικτωδώς στη ζωή της, παρόλο που ζωγράφιζε από μικρή, το ταλέντο της ξεχώρισε στη σχολή της αρχιτεκτονικής. Από ‘κει, τυχαία, την προέτρεψαν να πάει στην Καλών Τεχνών.  “Τελικά, μπήκα σε ένα εργαστήρι για την Καλών Τεχνών και δεν ξαναβγήκα ποτέ μου. Μου άρεσε ανέκαθεν να βλέπω το έργο είτε παλαιότερων, είτε πιο σύγχρονων καλλιτεχνών. Εκμεταλλεύτηκα το ότι ζούσα στο Παρίσι και πήγαινα συχνά σε μουσεία.  Αυτές τις επισκέψεις, τις θυμάμαι ως έναν επιπλέον δάσκαλό μου έχει πει σε συνέντευξη της.”

     

     

    Η πρώτη της έκθεση έγινε στην Ελλάδα το 1990, ένα χρόνο αργότερα ξεκίνησε να εκθέτει έργα της στο εξωτερικό με αφετηρία το Παρίσι. Συνέχισε με εκθέσεις στο Λονδίνο στο Παρίσι, στη Νέα Υόρκη, στο Πεκίνο, στη Μελβούρνη την Κωνσταντινούπολη κ.α.  Η Κωνσταντινούπολη αποτελεί έναν σημαντικό σταθμό για την ζωγράφο αφού εκεί εκτίθενται έργα της απ’ όλες τις περιόδους της πορείας της, με κύριο κομμάτι, τα έργα που δημιούργησε στο Παμουκαλέ, περιοχή που βρίσκεται στα παράλια της  Τουρκίας. Ένα τουριστικό μέρος με φυσικά νερά που αγάπησε πολύ, πρόκειται για μια αρχαία πισίνα με κολυμβητές, πικροδάφνες και πολλά αρχαία μέσα στο βυθό.

     

     

    Στα έργα της διακρίνεται έντονα το στοιχείο του φωτός, ο τρόπος που προβάλλει τα σώματα των κολυμβητών αλλά και την αίσθηση που αφήνει στον θεατή δημιουργεί ένα συναίσθημα χαράς. Η όψη του βυθού είναι άκρως ρεαλιστική, μεταφέροντας το μυαλό απευθείας στον κόσμο της καλλιτέχνιδος. 

    Η επιστροφή της στην Ελλάδα σηματοδότησε και την επιστροφή της στο χρώμα και το φως. «Στο Παρίσι δεν μπορούσα να ολοκληρώσω τα έργα μου εξαιτίας της έλλειψης φυσικού φωτός. Εδώ βρήκα το πρόσφορο έδαφος γι’ αυτή την εμμονή μου. Αυτό που μου αρέσει στη χώρα μας, είναι το φως! Γι’ αυτό έχω επιλέξει να ζω εδώ, παρά τα προβλήματα. Παρόλα αυτά, κάποιες λεπτομέρειες στους πίνακες μου είναι πιο σκοτεινές, όπως διάφορα σημεία των βυθών. Συνήθως εκεί φωτίζονται περισσότερο οι κολυμβητές» έχει πει σε συνέντευξή της.

     

     

     Έργα της βρίσκονται στην Εθνική Πινακοθήκη της Αθήνας, στη Βουλή των Ελλήνων, στην Τράπεζα Ελλάδας, στη συλλογή του Μουσείου Γουλανδρή, στο Μουσείο Φρυσίρα, στη Πινακοθήκη Κουβουτσάκη, στη Συλλογή Φέλιου, στη Συλλογή Αντώνη & Άζιας Χατζηιωάννου και σε άλλες συλλογές και μουσεία στην Ελλάδα και στο εξωτερικό.

     Έχει κάνει 20 ατομικές εκθέσεις στην Αθήνα, στη Θεσσαλονίκη, στο Λονδίνο, στη Νέα Υόρκη, στο Παρίσι, στην Κωνσταντινούπολη, αναδρομική έκθεση 1989-2009 στα Ερμουπόλεια, στην Πινακοθήκη Κυκλάδων στη Σύρο το 2009, και έχει συμμετάσχει σε πολλές ομαδικές στην Αθήνα, στη Θεσσαλονίκη, στο Λονδίνο, στη Νέα Υόρκη, στο Παρίσι, στην Κωνσταντινούπολη, στο Βερολίνο, στη Ρώμη, στη Βενετία, στη Μελβούρνη, στο Μαϊάμι, στο Πεκίνο κ.α.

     

    Στο έργο της κυριαρχούν οι άξονες του φωτός, του χρώματος και του χώρου και εξομολογείται ότι η ζωγραφική τής προσφέρει τη δυνατότητα να δημιουργεί «προσωπικούς παραδείσους» Η Μαρία Φιλοπούλου μέσω της τέχνης της δίνει ανάσα μέσα στη σκληρή καθημερινότητα, επικεντρώνεται στην κίνηση των σωμάτων, δημιουργώντας ένα αίσθημα απελευθέρωσης και πληρότητας. Η λιακάδα του μυαλού της φτιάχνει “αντίδοτα” χρησιμοποιώντας τη φύση και τα θαύματα της. 

     Αναλύει τη δημιουργική διαδικασία που ακολούθησε το έργο της από την παρατήρηση εκ του φυσικού στο ύπαιθρο, μέχρι την αναγκαιότητα της φωτογραφίας, της μνήμης και του μοντέλου μέσα στο εργαστήριο. Εξηγεί πώς έτσι άνοιξε ο δρόμος για τη δημιουργία μεγάλων έργων με θέματα από τη φύση, που αποτελεί για εκείνη ανεξάντλητη πηγή έμπνευσης. Εκφράζοντας την πεποίθησή της ότι η Συλλογή Σωτήρη Φέλιου στηρίζει την παραστατική ζωγραφική, σχολιάζει το έργο της Ροή αναλύοντας τις σχέσεις νερού, βράχου, ροής, ανθρώπινου σώματος και φωτός, βασικά πεδία ενδιαφέροντος για τη ζωγραφική της.

    πηγή


  • Συνέντευξη με την 28χρονη μεταδιδακτορική ερευνήτρια Κωνσταντίνα Θεοφανοπούλου που βρίσκεται στη λίστα του Forbes με τους 30 επιστήμονες κάτω των 30 ετών.


    Το όνομα της 28χρονης Κωνσταντίνας Θεοφανοπούλου φιγουράρει στην ευρωπαϊκή λίστα του περιοδικού Forbes στην κατηγορία Science & Healthcare με τους 30 επιστήμονες κάτω των 30 ετών, μαζί με άλλους τρεις λαμπρούς νέους έλληνες επιστήμονες (Γιάννης Ασσαέλ, Μαριάννα Καψετάκη, Γιώργος Καλλίγερος). Η ίδια είχε αρθρογραφήσει για την ATHENS VOICE πριν από ένα χρόνο και με αφορμή την αρχή της πανδημίας. Μάλιστα, ένα από τα άρθρα της από τις 12 Μαρτίου 2020 (Κορωνοϊός: Η Ελλάδα πρέπει να μπει σε καραντίνα σήμερα) αποδείχτηκε ένα από τα πολυδιαβασμένα άρθρα της περσινής χρονιάς.


    Αυτό το διάστημα κάνει το μεταδιδακτορικό της στο Πανεπιστήμο Rockefeller της Νέας Υόρκης. Σπούδασε Φιλολογία, με κατεύθυνση Γλωσσολογία, στο ΕΚΠΑ, έκανε το μεταπτυχιακό της στη Νευροεπιστήμη της Γλώσσας στο Πανεπιστήμιο της Βαρκελώνης και διδακτορικό στα Πανεπιστήμια της Βαρκελώνης, Duke και Rockefeller.
    Η Κωνσταντίνα Θεοφανοπούλου μίλησε στην ATHENS VOICE για την τιμητική διάκριση από το περιοδικό Forbes

    Πώς νιώθεις που βλέπεις το όνομά σου στην ευρωπαϊκή λίστα του περιοδικού Forbes για τους «30 επιστήμονες κάτω από τα 30»;
    Νιώθω ηρεμία και δικαίωση για το ότι ανταμείβεται η σκληρή δουλειά πολλών ετών, αλλά και χαρά που μπορώ να μοιραστώ μια τέτοια επιτυχία με άτομα που αγαπώ πολύ. Πάντα για μένα οι επιτυχίες είναι αλληλένδετες με τη δυνατότητα να τις μοιραστώ. Είναι σημαντικό, επίσης, για τη μετέπειτα πορεία μου ότι μια αξιόλογη επιστημονική επιτροπή έκρινε το έργο μου ως άξιο διάκρισης. Κάποιες φορές χρειάζεται να κριθείς άξιος από άλλους εκτός του εργαστηρίου και του πανεπιστημίου σου. Εξωτερικοί κριτές μπορούν να βοηθήσουν στο να ξεπεράσουμε το imposter syndrome που πολλοί νέοι επιστήμονες έχουμε. Νιώθουμε ότι δεν αξίζουμε, όσο κι αν μας λένε το αντίθετο.

    Με ποια κριτήρια επιλέγεται κάποιος για τη λίστα του Forbes στη δική σας κατηγορία;
    Δεν γνωρίζω ποια είναι ακριβώς τα κριτήρια ή σε τι δίδεται βαρύτητα. Αυτό που γνωρίζω είναι ότι πριν από περίπου δύο μήνες έλαβα ένα μήνυμα ότι είμαι υποψήφια στη «μικρή λίστα» (shortlisted) των «30 Under 30», και μου ζητήθηκε να απαντήσω κάποιες ερωτήσεις σχετικά με την έρευνά μου, αλλά και ερωτήσεις γενικότερης θεματολογίας, πάνω στην πανδημία και τις αλλαγές που επέφερε στην επιστήμη και την οικονομία ή στην κλιματική αλλαγή και συναφείς πολιτικές ή άλλες δράσεις, μεταξύ άλλων. Δεν γνώριζα -ούτε και σήμερα γνωρίζω- πόσα άτομα συμπεριελάμβανε αυτή η μικρή λίστα, αλλά και μόνο η συμπερίληψή μου σε αυτή ήταν για μένα ένα ελπιδοφόρο νέο. Αυτό που θέλω να πιστεύω είναι ότι οι κριτές λαμβάνουν υπόψη εκτός από το καθαρά επιστημονικό έργο, τη δραστηριοποίηση σε πρωτοβουλίες ισότητας και ένταξης υποεκπροσωπούμενων μειονοτήτων στην επιστήμη, αλλά και τις ηγετικές ικανότητες των υποψηφίων.



    Πώς βιώνεις σαν άνθρωπος και επιστήμονας την πανδημία;
    Η πανδημία είναι μια εξαιρετικά δύσκολη και τραυματική εμπειρία για όλους μας. Όλως παραδόξως, μέσα σε αυτόν τον παγκόσμιο παροξυσμό, κατάφερα να βρω την ισορροπία μου και να είμαι δημιουργική εντός και εκτός εργασίας. Όλες οι επιστημονικές συναντήσεις είναι ακόμη διαδικτυακές και ακόμη αφοσιώνομαι στο καθαρά βιοπληροφοριακό κομμάτι της δουλειάς μου, μιας και είναι δυνατόν να γίνει εξ αποστάσεως, ή στη συγγραφή επιστημονικών άρθρων.
    Θεωρώ ότι η επίτευξη της ισορροπίας κατέστη δυνατή λόγω της συνεχούς μου προσπάθειας για αφοσίωση στην τέχνη, την άσκηση, τον διαλογισμό και την ψυχοθεραπεία. Κατά τη διάρκεια της πανδημίας, έγραψα πολλή ποίηση, την οποία δημοσιεύω μηνιαία στο περιοδικό Natural Selections, μεταξύ άλλων περιοδικών, αλλά και στην ποιητική σελίδα μου New York Rhymes στο Instagram. Σαφώς δεν είναι κάθε μέρα εξίσου εύκολη και δημιουργική, αλλά προσπαθώ να μην το βάζω κάτω και να αντιμετωπίζω τις δυσκολίες με ψυχραιμία.


    Ποιος είναι ο τομέας που ειδικεύεσαι επιστημονικά;
    Ειδικεύομαι στη νευροβιολογία της γλώσσας και στη γενομική. Ο πρώτος τομέας αφορά το μεγάλο βιολογικό ερώτημα της ανάπτυξης και εξέλιξης του ανθρώπινου λόγου, αλλά και των φωνητικών συστημάτων επικοινωνίας άλλων ειδών, όπως είναι τα πτηνά. Προσεγγίζουμε αυτά τα ερωτήματα μελετώντας τα γονίδια που είναι υπεύθυνα για τη φωνητική παραγωγή, πολλά από τα οποία παρατηρούμε ότι περιέχουν μεταλλάξεις σε άτομα με προβλήματα λόγου.
    Ως προς τη γενομική, συμμετέχω ενεργά στην παγκόσμια πρωτοβουλία αλληλούχησης του DNAόλων των σπονδυλωτών του κόσμου, αλλά και στην αντίστοιχη ευρωπαϊκή προσπάθεια που αφορά την αλληλούχηση τόσο των φυτών όσο και των ζώων. Μαζί με την ταλαντούχα συνάδελφο Δρ. Τερέζα Μανουσάκη είμαστε υπεύθυνες για την οργάνωση της ελληνικής προσπάθειας. Συγκεκριμένα στη γενομική, ειδικεύομαι στη μελέτη της εξέλιξης των γονιδίων και ηγούμαι ενός projectπου αποσκοπεί σε μια καθολική ονομασία των γονιδίων, ανεξάρτητα από το είδος στο οποίο βρίσκονται.


    Πες μας κάποια πράγματα για την έρευνα του Πανεπιστημίου Rockefeller με επικεφαλής τον Δρ. Ερικ Τζάρβις.
    Ο Δρ. Έρικ Τζάρβις είναι ένας εξαιρετικός μέντορας που με έχει καθοδηγήσει από τα πρώτα βήματα του διδακτορικού μου. Τότε, προσπαθούσα να μελετήσω τον ρόλο της ωκυτοκίνης στη φωνητική παραγωγή των θηλαστικών και των πτηνών. Συνειδητοποίησα ότι ήταν πολύ δύσκολο να μελετήσω το αντίστοιχο γονίδιο της ωκυτοκίνης στα πτηνά, λόγω του ότι, φαινομενικά, δεν «είχαν» το αντίστοιχο γονίδιο, αλλά ένα άλλο παρόμοιο, επονομαζόμενο «μεσοτοκίνη». Μετά από μελέτη, κατάλαβα ότι στην ουσία τα δύο αυτά γονίδια, που έχουν διαφορετικό όνομα στα θηλαστικά (ωκυτοκίνη) και στα πτηνά (μεσοτοκίνη) είναι στην ουσία το ίδιο γονίδιο, το οποίο λανθασμένα είχε ονομαστεί διαφορετικά στο παρελθόν. Αυτό μας ώθησε να μελετήσουμε την εξέλιξη των γονιδίων της οικογένειας της ωκυτοκίνης σε γονιδιώματα πολλών ειδών, ώστε να λύσουμε τα ζητήματα ονοματολογίας.
    Ξεκινώντας από αυτό το φαινομενικά μικρό πρόβλημα, εν τέλει καταλάβαμε ότι η τρέχουσα ονοματολογία των γονιδίων πάσχει από πολλά προβλήματα, που πρέπει να λυθούν άμεσα, ώστε να μπορούν να επικοινωνούν αποτελεσματικά οι επιστήμονες. Τώρα τρέχουμε ανάλογες αναλύσεις και σε άλλες οικογένειες γονιδίων. Παράλληλα, μελετάμε τη νευροβιολογία της γλώσσας και, συγκεκριμένα, τις περιοχές του εγκεφάλου που παρουσιάζουν μια γενετική «εξειδίκευση» στη φωνητική εκφορά, σε σύγκριση με άλλες γειτονικές περιοχές, που εξειδικεύονται σε άλλες λειτουργίες.

    constantinatheofanopoulou.com

    πηγή

  • Ο Δημήτρης Ψάλτης είναι καθηγητής Αστρονομίας και Φυσικής στο Πανεπιστήμιο της Αριζόνα, με την έρευνά του να επικεντρώνεται στη δοκιμή της θεωρίας της σχετικότητας σε κοσμική κλίμακα. Εργάζεται επίσης σε διάφορες πτυχές της φυσικής και της αστροφυσικής των αστέρων νετρονίου και των μαύρων τρυπών, ενώ το 2019 έπαιξε σημαντικό ρόλο για την πρώτη φωτογραφία μαύρης τρύπας στην ανθρώπινη ιστορία.

    Ακόμα, σχεδιάζει και αναπτύσσει υπολογιστικά εργαλεία, καινοτόμα και υψηλών επιδόσεων, με τα οποία οι επιστήμονες μελετούν διάφορα ζητήματα της φυσικής και της αστροφυσικής των Μαύρων Τρυπών και άλλων διαστημικών σωμάτων.

    Ο Δημήτρης Ψάλτης γεννήθηκε στις Σέρρες την 1η Ιουνίου 1970 και από πολύ νεαρή ηλικία γνώριζε τον επαγγελματικό του προορισμό. Όταν ο πατέρας εκείνου και της αδελφής του, δάσκαλος, θέλησε να τον κάνει να αγαπήσει το διάβασμα, του αγόρασε βιβλία σχετικά με τις επιστήμες, τα οποία ο οχτάχρονος Δημήτρης λάτρεψε. Διαβάζοντας για πυραύλους και Φυσική, αποφάσισε πως θα πήγαινε να σπουδάσει στις ΗΠΑ.

     

     

    Τα περισσότερα γυμνασιακά και λυκειακά του χρόνια τα πέρασε δουλεύοντας ως προγραμματιστής μερικής απασχόλησης σε μια εταιρεία πληροφορικής, αλλά κατά τη διάρκεια του τελευταίου έτους του Λυκείου συνειδητοποίησε ότι δεν ήθελε να δώσει άλλο χρόνο εντοπίζοντας σφάλματα σε κώδικες ηλεκτρονικών υπολογιστών ή διαβάζοντας για αρχαίους Έλληνες. Έτσι αποφάσισε να σπουδάσει Φυσική στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης. Δύο μήνες μετά την αποφοίτησή του από το γυμνάσιο, προσλήφθηκε από μια εταιρεία πληροφορικής για την ανάπτυξη λογισμικού για τη διδασκαλία της Αρχαίας Ελληνικής σε ιδιωτικά και δημόσια σχολεία.

    Το φθινόπωρο του 1988, άρχισε να παρακολουθεί μαθήματα στο Τμήμα Φυσικής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης και σύντομα άρχισε να αναζητά το ερευνητικό του έργο. Ποτέ δε σκέφτηκε να εργαστεί για την πυρηνική ή σωματιδιακή φυσική, φοβούμενος ότι το έργο του θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί για την ανάπτυξη πυρηνικών όπλων. Ένα βαρετό πρόγραμμα ενός εξαμήνου στη φυσική στερεάς κατάστασης, σύμφωνα με τα λεγόμενά του, ήταν αρκετό για να τον οδηγήσει όσο το δυνατόν μακρύτερα κι από αυτόν τον τομέα.

    Η έρευνα στην Αστρονομία ήταν ο μόνος προφανής δρόμος για αυτόν και πέρασε τα τελευταία 3 χρόνια του στο κολέγιο, όπου ασχολήθηκε με διάφορα προβλήματα Αστρονομίας στο Παρατηρητήριο του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης καθώς και στο Αστρονομικό Ινστιτούτο του Πανεπιστημίου του Άμστερνταμ -μέσω του προγράμματος Erasmus- και στο Max-Planck Institute fuer Radioastronomie στη Βόννη.

     

     

    Αποφοίτησε τον Ιούλιο του 1992, και ξεκίνησε τις μεταπτυχιακές του σπουδές στο Τμήμα Αστρονομίας του Πανεπιστημίου του Illinois στην Urbana-Champaign. Αφού πέρασε έναν χρόνο προσπαθώντας να επιλύσει προβλήματα που δεν μπορούσαν να επιλυθούν, άρχισε να δουλεύει πάνω στη διδακτορική του διατριβή, κυρίως κάνοντας εντοπισμό σφαλμάτων στον ακτινοβολιακό κωδικό μεταφοράς και δουλεύοντας πάνω σε μία εργασία, που τελικά θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί για πυρηνικά όπλα -αν και ήλπιζε πως δε θα γινόταν.

    Ένα διοικητικό σφάλμα τον ανάγκασε να απορρίψει μια μεταδιδακτορική υποτροφία της Marie Curie από την Ευρωπαϊκή Ένωση, που θα πραγματοποιούνταν στο Πανεπιστήμιο του Άμστερνταμ, και έμεινε στις Η.Π.Α.

    Το 1997, μετακόμισε στο Κέντρο Χάρβαρντ-Σμιθσόνιαν για την Αστροφυσική, ως μεταδιδακτορικός συνεργάτης του Smithsonian. Αγαπούσε την ανατολική ακτή τόσο πολύ που, παρόλο που είχε ήδη αποδεχτεί θέση καθηγητή στο Πανεπιστήμιο της Αριζόνα, αποφάσισε να παραμείνει για ένα επιπλέον έτος στο Cambridge της Μασαχουσέτης ως μεταδιδακτορικός ερευνητής στο MIT και για δύο χρόνια ως μακροχρόνιο μέλος στο Ινστιτούτο Προηγμένων Μελετών, στο Princeton του Νιου Τζέρσεϊ.

     

     

    Τον Ιανουάριο του 2003, ξεκίνησε ως καθηγητής στο Πανεπιστήμιο της Αριζόνα, περνώντας το μεγαλύτερο μέρος του χρόνου του διδάσκοντας μεταπτυχιακούς και προπτυχιακούς φοιτητές, πραγματοποιώντας έρευνες, δημόσιες ομιλίες, ταξιδεύοντας σε διεθνείς συνεργατικές συναντήσεις και συνέδρια, απολαμβάνοντας τη ζωή με την οικογένειά του, κάνοντας πεζοπορία, ποδηλασία, καταδύσεις και πτήσεις.

    Ο Δημήτρης Ψάλτης είναι επικεφαλής μιας ομάδας 36 ερευνητών στο Πανεπιστήμιο της Αριζόνας, η οποία απαρτίζεται από 8 μέλη του επιστημονικού προσωπικού (καθηγητές), 8 μεταπτυχιακούς και 13 προπτυχιακούς φοιτητές, συν 7 τεχνικούς τηλεσκοπίων. Εκείνος και οι περισσότεροι από τους συναδέλφους του έλαβαν ένα κονδύλι περίπου 7,2 εκατ. δολαρίων για την έρευνά τους, με χρηματοδότη έναν διεθνή οργανισμό.

    Έγινε Υπεύθυνος του Event Horizon Telescope από τα πρώτα στάδιά του, ενώ με την ερευνητική ομάδα του στο Πανεπιστήμιο της Αριζόνα πρωτοστάτησε στην ανάπτυξη δοκιμών της Γενικής Θεωρίας της Σχετικότητας -για πρώτη φορά στην αστροφυσική κλίμακα- που το τηλεσκόπιο ΕΗΤ πραγματοποιεί.

     

     

    Στο γενικότερο πλαίσιο της αποτύπωσης των Μαύρων Τρυπών, η ομάδα Ψάλτη ήταν υπεύθυνη για τον συντονισμό των δεδομένων δύο από τα 8 τηλεσκόπια του προγράμματος, το Submillimeter Telescope (SMT) στο όρος Γκράχαμ της Αριζόνας, το οποίο ήταν και το μόνο επί βορειοαμερικανικού εδάφους και το Τηλεσκόπιο Νοτίου Πόλου (SPT) στην Ανταρκτική.

    Υπό την καθοδήγηση του Ψάλτη, οι ερευνητές χρησιμοποίησαν υπερ-υπολογιστές, με τους κορυφαίους επεξεργαστές γραφικών της Nvidia, χάρη στους οποίους κατέστη δυνατή η σύνθεση της φωτογραφίας που ανακοινώθηκε την Τετάρτη 10 Απριλίου 2019, σε όλη την υφήλιο, και τράβηξαν την πρώτη φωτογραφία μαύρης τρύπας της ανθρωπότητας.

     

     

    Η εξέταση για το κατά πόσο η εικόνα της μαύρης τρύπας επαληθεύει τη Γενική Θεωρία της Σχετικότητας του Άλμπερτ Αϊνστάιν φανέρωσε πως ο μεγάλος φυσικός είχε δίκιο, καθώς η εικόνα της ταιριάζει πολύ καλά στις προσομοιώσεις και τους αλγόριθμους που είχε αναπτύξει ο Δημήτρης Ψάλτης και είχαν προηγηθεί με βάση τη θεωρία.

    Αμέσως μετά την ιστορική ανακοίνωση, ο ελληνικής καταγωγής αστροφυσικός προσπαθώντας να απλοποιήσει όσο είναι δυνατόν το αντικείμενό του, δήλωσε «Πριν από δέκα χρόνια η φωτογραφία της Μαύρης Τρύπας και της σκιάς της απλώς δεν ήταν δυνατόν να ληφθεί. Διότι, παρόλο που πρόκειται για ένα φαινόμενο που εξελίσσεται σε μια έκταση όση και ολόκληρου του ηλιακού μας συστήματος, η τεράστια απόσταση που χωρίζει τη Γη από τη συγκεκριμένη Μαύρη Τρύπα (Messier 87 ή Μ87) μετατρέπει την αχανή της διάμετρο σε κάτι που φαίνεται σαν ένα ντόνατ στη επιφάνεια της Σελήνης.

    Παρ’ όλα αυτά, με το ΕΤΗ τα καταφέραμε και το μέγεθος και η σκιά της Μ87 επιβεβαιώνει τις ακριβείς προβλέψεις του Αϊνστάιν, αυξάνοντας έτσι την εμπιστοσύνη μας σε αυτή τη θεωρία που έχει κλείσει έναν αιώνα. Η απεικόνιση μιας μαύρης τρύπας είναι μόνο η αρχή της προσπάθειας μας να αναπτύξουμε νέα εργαλεία που θα μας επιτρέψουν να ερμηνεύσουμε τα άκρως πολύπλοκα δεδομένα της φύσης».

     

     

    Εκτός από το ΕΗΤ, είναι μέλος στις επιστημονικές ομάδες των αποστολών LOFT του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Διαστήματος (ESA) και του NICER της NASA και εκτελεί χρέη προέδρου στο Πρόγραμμα Θεωρητικής Αστροφυσικής στο Πανεπιστήμιο της Αριζόνα, του διεπιστημονικού προγράμματος που διευκολύνει τη θεωρητική έρευνα αστροφυσικής μεταξύ καθηγητών, προσωπικού και φοιτητών σε τρία τμήματα (Αστρονομία, Φυσική, Σεληνιακό & Πλανητικό Εργαστήριο) στο Πανεπιστήμιο.

    Ο φυσικός με την πολύ μεγάλη αγάπη και αφοσίωση για τη δουλειά του και πάρα πολλές φιλοδοξίες από μικρός έχει βραβευτεί και από το Ίδρυμα Μποδοσάκη, το 2005, το οποίο βραβεύει Έλληνες πρωταγωνιστές της επιστήμης.

    πηγή

  • Για πολλούς η ιατρική περιορίζεται στην γη αλλά και σε όσους κατοικούν σε αυτή, στην περίπτωση όμως του Αδριανού Γολέμη η επιστήμη του φτάνει ώς το διάστημα αφού ανήκει στην ιατρική ομάδα Ευρωπαϊκού Οργανισμού Διαστήματος και παρακολουθεί την υγεία των αστροναυτών σε πραγματικό χρόνο.  Τον Σεπτέμβριο ο Γάλλος αστροναύτης Τομά Πεσκέ πραγματοποίησε μία ακόμη έξοδο στο Διάστημα. Έπρεπε να συνεχίσει τις εργασίες για την εγκατάσταση ηλιακών πάνελ. Στο κέντρο ελέγχου της αποστολής, στο Χιούστον, ο Αδριανός Γολέμης ήταν ένας από τους συνδέσμους του με τη Γη, ο προσωπικός του γιατρός. «Είναι πολύ έντονη εμπειρία να βλέπεις απευθείας τα ιατρικά δεδομένα από τη στολή του αστροναύτη και την κίνηση από τις κάμερες και είναι ταυτόχρονα και μια μεγάλη ευθύνη» είπε σε συνέντευξή του. «Πρέπει να έχεις τη σωστή δόση άγχους και τη συναίσθηση ότι καλείσαι να πάρεις αποφάσεις σε σύντομο χρόνο».

    Τον παρακολουθούσε σε κάθε αιώρηση του διαστημικού του περιπάτου, με το βλέμμα επί σχεδόν επτά ώρες καρφωμένο στα δεδομένα που έφταναν στις οθόνες του. Παρατηρούσε την καρδιακή του συχνότητα, τα επίπεδα οξυγόνου και διοξειδίου του άνθρακα στο κράνος και εκτιμούσε την παραμικρή αυξομείωση στη θερμοκρασία του σώματός του. Ακόμη και ο ρυθμός του μεταβολισμού τον ενδιέφερε, το πόσο γρήγορα ο αστροναύτης δαπανούσε ενέργεια. Τίποτα δεν έπρεπε να αφεθεί στην τύχη. Όταν κάποιος εργάζεται στη ραχοκοκαλιά του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού δεν μπορείς να ρισκάρεις την υπερκόπωση πρέπει να έχεις μάτια δεκατέσσερα για κάθε πιθανό σενάριο.

     

     

     

    Το 2018 ο κ. Γολέμης ξεκίνησε να εργάζεται στην ιατρική ομάδα του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Διαστήματος (ESA) και έχει ως βάση του την Κολωνία. Το 2019, μόλις ολοκλήρωσε την εκπαίδευσή του, ανέλαβε δεύτερος γιατρός στην αποστολή του Ιταλού αστροναύτη Λούκα Παρμιτάνο και τώρα έχει τον ρόλο του πρώτου γιατρού στην αποστολή του 43χρονου Πεσκέ, η οποία βρίσκεται ακόμη σε εξέλιξη. «Η αεροδιαστημική Ιατρική δεν είναι μια αναγνωρισμένη ειδικότητα στις περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες. Για να βρεθεί κάποιος στον Ευρωπαϊκό Οργανισμό Διαστήματος χρειάζεται ένας συνδυασμός προσπάθειας και τύχης, γιατί δεν υπάρχει ένα προκαθορισμένο μονοπάτι», λέει.

    Όμως το δικό του προσωπικό ταξίδι ξεκίνησε από το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης όπου σπούδασε Ιατρική και έπειτα συνέχισε το μεταπτυχιακό του στο Διεθνές Πανεπιστήμιο του Διαστήματος στο Στρασβούργο. Το 2014 πήρε μια πρώτη γεύση συνθηκών απομόνωσης που παρέπεμπαν σε διαστημική αποστολή, περνώντας ένα χρόνο στη βάση Concordia στην Ανταρκτική. Το 2018 ανταποκρίθηκε στο κάλεσμα για εθελοντές που απηύθυνε το Austrian Space Forum και επιλέχθηκε στην τελική ομάδα των υποψηφίων για ένα πείραμα στην έρημο Νεγκέβ του Ισραήλ. Εφόσον έφτανε στην τελική εξάδα θα διέμενε μαζί με τα υπόλοιπα μέλη για περίπου ένα μήνα σε ένα θόλο και θα δοκίμαζε μια πρωτότυπη διαστημική στολή, προσομοιάζοντας θεωρητικά τις συνθήκες συμβίωσης που θα μπορούσε να συναντήσει μια επανδρωμένη αποστολή στον Αρη.

     

     Τους προηγούμενους μήνες ο Αδριανός Γολέμης (δεξιά) βρέθηκε στο κέντρο ελέγχου της NASA στο Χιούστον, όπου μαζί με τον συνάδελφό του Στιβ Πάιπερ παρακολουθούσαν τις εξόδους του αστροναύτη Τομά Πεσκέ στο Διάστημα.

    Ο Πεσκέ ξεκίνησε το ταξίδι του για τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό τον Απρίλιο του 2021, η ιατρική του παρακολούθηση όμως είχε ξεκινήσει ήδη από τον Φεβρουάριο του 2020. «Προσπαθούμε να βεβαιωθούμε ότι ο αστροναύτης είναι σε καλή κατάσταση υγείας και ότι δεν είναι πιθανό να αναπτύξει κάποια νόσο ή πάθηση ή τραυματισμό προτού πετάξει», λέει ο κ. Γολέμης. Για κάθε αστροναύτη ετοιμάζεται, ανάλογα με τις ανάγκες του, ένα εξατομικευμένο κουτί με φάρμακα που θα κουβαλάει στο ταξίδι του. «Υπάρχουν παθήσεις που περιμένουμε ότι θα προκύψουν όταν κάποιος βρεθεί στο Διάστημα. Τις πρώτες ημέρες, από την έλλειψη της βαρύτητας μπορεί να υπάρχει δυσκολία στον προσανατολισμό. Τα χάνει λίγο το σώμα, γιατί δεν έχει πλέον ως σημείο αναφοράς το πάτωμα, και αυτό μπορεί να προκαλέσει από έμετο μέχρι πονοκεφάλους», εξηγεί.

    Ακόμη και η κατανομή του αίματος επηρεάζεται από την έλλειψη βαρύτητας. «Ο ανθρώπινος οργανισμός είναι φτιαγμένος έτσι ώστε το αίμα να κατανέμεται ίσα. Οταν δεν υπάρχει βαρύτητα, ανεβαίνει περισσότερο αίμα στο κεφάλι, γι’ αυτό και καμιά φορά τις πρώτες ημέρες βλέπουμε τους αστροναύτες να έχουν πρησμένο πρόσωπο», λέει ο κ. Γολέμης.

     

    Ο αστροναύτης Τομά Πεσκέ

     

    Σε έκτακτη ανάγκη

    Για τον ίδιο λόγο, σε περίπτωση εκτάκτου ανάγκης, εφόσον απαιτηθεί καρδιοπνευμονική αναζωογόνηση, οι κινήσεις που ακολουθούνται δεν θυμίζουν ό,τι θα μπορούσε να συμβεί στη Γη. Οπως εξηγεί ο Ελληνας γιατρός των αστροναυτών, ο διασώστης θα πρέπει να πατήσει στον απέναντι τοίχο του διαστημικού σταθμού, να στυλώσει τα πόδια του και με προτεταμένα χέρια να πιέσει το στήθος του ασθενούς. Οποιαδήποτε συμβατική προσπάθεια μαλάξεων δεν θα αποδώσει, καθώς όσο βρίσκονται σε τροχιά δεν μπορούν να εκμεταλλευτούν το βάρος του σώματός τους.

    Μέχρι στιγμής ο κ. Γολέμης δεν έχει κληθεί να διαχειριστεί κάποιο ακραίο συμβάν αλλά η εμπειρία του τον κάνει πάντα να σκέφτεται κάθε πιθανό σενάριο. Στην ESA,, σε συνεργασία και με τη NASA, είναι πάντοτε προετοιμασμένοι για το αναπάντεχο. Ακόμη και σε περίπτωση που κάποιος εμφανίσει αλλεργικό σοκ θα καθοδηγήσουν από τη Γη με ευθεία επικοινωνία τούς άλλους αστροναύτες για να τον σώσουν.

     

     

    Οι επιπτώσεις του Διαστήματος στο σώμα

    Εφόσον δεν αλλάξει κάτι στον προγραμματισμό, αναμένεται σε λίγες ημέρες να επιστρέψει από τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό ο Γάλλος αστροναύτης Τομά Πεσκέ. Ολους αυτούς τους μήνες είχε τουλάχιστον μία απευθείας επαφή με τον Αδριανό Γολέμη ανά εβδομάδα για να τον εξετάσει κλινικά από μακριά. «Ο ρόλος μας είναι να βλέπουμε και να αξιολογούμε τα αποτελέσματα των προληπτικών ιατρικών τεστ που γίνονται σε τροχιά και να δίνουμε οδηγίες σε περίπτωση που προκύψει κάποια ενόχληση», αναφέρει ο 34χρονος γιατρός. «Παράλληλα φροντίζουμε και για άλλες καταστάσεις που σχετίζονται με την ψυχική σφαίρα. Δεν είναι βιώσιμο να ζητείται συνεχώς από κάποιον αστροναύτη, ο οποίος βρίσκεται τόσους μήνες απομονωμένος στο Διάστημα, να κάνει πολλές εργασίες σε μία ημέρα. Παίζουμε ένα ρόλο προστάτη ώστε να μην υπερφορτώνεται ο αστροναύτης πέρα από κάποια όρια που μπορεί να προκαλέσουν ρίσκο για την υγεία του».

    Εκτός από τον ίδιο, στο ιατρικό επιτελείο συμμετέχουν και ψυχολόγος, μηχανικοί βιοϊατρικής τεχνολογίας αλλά και ειδικοί για φυσική άσκηση και φυσιοθεραπεία. Κατά τη διάρκεια της αποστολής μπορούν να ελέγχουν τον αιματοκρίτη του αστροναύτη, ενώ δύο ή τρεις φορές το εξάμηνο (όσο διαρκεί συνήθως μια αποστολή) πραγματοποιούν και τεστ κοπώσεως. «Στο Διάστημα η μυϊκή μάζα και η οστική πυκνότητα μειώνονται, όπως και η δυνατότητα καμιά φορά της καρδιάς», εξηγεί ο κ. Γολέμης.

     

    Αντίστοιχες φορές ανά εξάμηνο οι αστροναύτες καλούνται να ελέγξουν με υπέρηχο και τα μάτια τους, καθώς είναι πιθανό να εμφανίσουν ένα σύνδρομο του νευρικού συστήματος του οφθαλμού που ονομάζεται SANS (Spaceflight Associated Neuro-Ocular Syndrome). Επειτα από μακρόχρονη παραμονή στο Διάστημα και σε έλλειψη βαρύτητας, ορισμένοι αστροναύτες διαπιστώνουν ότι αντιμετωπίζουν προβλήματα όρασης, τα οποία μπορεί να υποχωρήσουν μετά την επιστροφή τους στη Γη. Σε κάποιους, όμως, ενδέχεται να επιμείνουν.

     

    Ο Τομά Πεσκέ κατά την έξοδό του για έναν ακόμη διαστημικό περίπατο.

     

    Η ακτινοβολία

    Η επίδραση του Διαστήματος στον ανθρώπινο οργανισμό δεν περιορίζεται εκεί. Όσοι παρακολουθούν την υγεία των αστροναυτών μεριμνούν και για την έκθεσή τους στην ακτινοβολία. «Στη Γη, λόγω του μαγνητικού πεδίου και της ατμόσφαιρας, είμαστε αρκετά προστατευμένοι από την ακτινοβολία», λέει ο κ. Γολέμης. «Οταν όμως κάποιος βρίσκεται σε ύψος περίπου 400 χιλιομέτρων, όπως ο Διεθνής Διαστημικός Σταθμός, εκτίθεται σε περισσότερη ακτινοβολία. Και έπειτα από τόσους μήνες σε τροχιά μαζεύει, αθροίζει ακτινοβολία. Για να το προλάβουμε, μετράμε αθροιστικά την ακτινοβολία και πρέπει κάθε αστροναύτης στο σύνολο της καριέρας του να μην ξεπεράσει ένα όριο, ώστε να αποφύγουμε στο μέλλον το ρίσκο καρκινογένεσης και καρδιακών παθήσεων».

    Μια συνάδελφος του κ. Γολέμη θα μεταβεί στο σημείο όπου αναμένεται να προσθαλασσωθεί ο Πεσκέ σε λίγες ημέρες. Ο Ελληνας γιατρός θα περιμένει την άφιξη του αστροναύτη στο Χιούστον και από εκεί θα μεταβεί μαζί του στην Κολωνία με ένα ειδικά διαμορφωμένο αεροπλάνο που φέρει και ιατρικό εξοπλισμό. Θα ακολουθήσει το διάστημα της αποκατάστασης.

    «Συνήθως απαιτείται ένα μίνιμουμ τριών ή τεσσάρων εβδομάδων για να προσαρμοστεί ένας αστροναύτης πάλι στη ζωή στη Γη», λέει ο κ. Γολέμης. «Δεν είναι τόσο εύκολη η μετάβαση και κατά κάποιο τρόπο, σε μικρό βαθμό, το βίωσα κι εγώ μετά την επιστροφή μου από την Ανταρκτική. Πρέπει να εξασφαλίσουμε ότι ένας αστροναύτης που επιστρέφει από το Διάστημα θα έχει κυρίως χρόνο για τους δικούς του ανθρώπους, είναι πολύ σημαντικό».

     

     

    Το ζήτημα της επικοινωνίας των αστροναυτών με τις οικογένειές τους παίδεψε αρκετά το ιατρικό επιτελείο τους λόγω της πανδημίας της COVID-19. Ειδικά προτού κυκλοφορήσουν τα εμβόλια, προσπαθούσαν πάντοτε να ζυγίσουν το ρίσκο της μόλυνσης από τον νέο κορωνοϊό και να κρίνουν εάν ένας αστροναύτης θα μπορούσε να επισκεφθεί τους οικείους του στην ανάπαυλα της προετοιμασίας του για την αποστολή.

    Ο κ. Γολέμης πάντως οραματίζεται και τους δικούς του διαστημικούς περιπάτους. Έχει ήδη κάνει αίτηση στο πρόσφατο κάλεσμα του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Διαστήματος για νέους αστροναύτες. Συνολικά πάνω από 22.000 άτομα έχουν ανταποκριθεί, εκ των οποίων 280 από την Ελλάδα. «Αδιαμφισβήτητα θα ήθελα να βρεθώ στη θέση τους», λέει.

    Ο Αδριανός Γολέμης είναι το ζωντανό παράδειγμα ανθρώπου που σπούδασε στην Ελλάδα και πέρασε τα σύνορα της με το μυαλό και την τεράστια εργατικότητα του.

    πηγή

  • Ερευνά τον τρόπο που τα φυτά αντιστέκονται στις ασθένειες.

    Ο Παναγιώτης Σαρρής είναι Μοριακός Βιολόγος και Αναπληρωτής Καθηγητής Ανοσολογίας και Μικροβιολογίας των φυτών στο Πανεπιστήμιο του Exeter στην Αγγλία. Ερευνά το πώς τα φυτά αντιστέκονται στις ασθένειες και το ρόλο που παίζουν σε αυτό τα παθογόνα. Χρησιμοποιώντας τη μοριακή βιολογία, τη γενετική και τη βιοχημεία, ο Δρ. Σαρρής μελετά τη μοριακή βάση στην αλληλεπίδραση φυτών-μικροβίων με τους ξενιστές τους, και την ενεργοποίηση της φυσικής ανοσίας τους.

    Γεννήθηκε στις 24 Σεπτεμβρίου 1974 και κατάγεται από την Ιεράπετρα της Κρήτης.

    Πήρε το πτυχίο του στη Μοριακή Βιολογία το 1999 από το Πανεπιστήμιο “St. Kliment Ohridski”, στο Τμήμα Βιολογίας, στη Σόφια της Βουλγαρίας. Το 2000 πήρε το μεταπτυχιακό του στην «Κλινική Χημεία» στο ίδιο Πανεπιστήμιο. Το 2004 πήρε επίσης μεταπτυχιακό στη «Μοριακή Βιολογία και Βιοτεχνολογία των φυτών», από το Τμήμα Βιολογίας του Πανεπιστημίου Κρήτης και το Imperial College από το Πανεπιστήμιο του Λονδίνου. Τέλος, το 2009 πήρε το διδακτορικό του στο Τμήμα Βιολογίας του Πανεπιστημίου Κρήτης («Μοριακή Μικροβιολογία και Βιοτεχνολογία»).

    Από τον Ιούνιο του 2009 ως τον Οκτώβριο του 2009 ήταν Μεταδιδακτορικός Συνεργαζόμενος Ερευνητής στο Πανεπιστήμιο Κρήτης και πιο συγκεκριμένα στο Εργαστήριο Μοριακής Μικροβιολογίας και Βιοτεχνολογίας των Φυτών του τμήματος της Βιολογίας.

    Από τον Οκτώβριο του 2009 ως τον Ιούνιο του 2011 ήταν Μεταδιδακτορικός Συνεργαζόμενος Ερευνητής στο Πανεπιστήμιο της Κρήτης, στη Σχολή Ιατρικής. Από τον Ιούνιο του 2012 ως το Μάιο του 2014 ήταν Ανώτερος  Μεταδιδακτορικός  Συνεργαζόμενος Ερευνητής στο The Sainsbury Laboratory του Πανεπιστημίου East Anglia,  Norwich Research Park του Ηνωμένου Βασιλείου. Από τον Ιούνιο του 2014 ως το Νοέμβριο του 2015 ήταν Ανώτερος Επιστημονικός Συνεργάτης και πάλι στο ίδιο εργαστήριο και Πανεπιστήμιο.

    Από το Δεκέμβριο του 2015 μέχρι και σήμερα είναι Αναπληρωτής Καθηγητής Μοριακής Ανοσολογίας και Μικροβιολογίας Φυτών στο Πανεπιστήμιο του Exeter του Ηνωμένου Βασιλείου.

    Όπως έχει αναφέρει ο ίδιος σε προηγούμενη συνέντευξή του η επιλογή του να αφήσει την Ελλάδα για να σπουδάσει στο εξωτερικό ήταν αποτέλεσμα της οικονομικής κρίσης. «Υπάρχει τεράστια μείωση στη χρηματοδότηση της έρευνας και των πανεπιστημίων. Η ποιότητα της έρευνας δέχεται τεράστιο πλήγμα και οι νέοι επιστήμονες εξαναγκάζονται να αφήσουν τη χώρα τους για να αναζητήσουν ένα καλύτερο μέλλον στο εξωτερικό. Αν σε αυτά προσθέσεις και τον παράγοντα της γραφειοκρατίας, τότε έχεις την πλήρη εικόνα του προβλήματος στην Ελλάδα».

    Ο Δρ Σαρρής πρόσφατα αποφάσισε να επιστρέψει στην Ελλάδα για να δουλέψει σε συνεργασία με το Ίδρυμα Τεχνολογίας και Έρευνας της Κρήτης, όπου από το 2017  είναι επικεφαλής του τμήματος Ανοσολογίας και Μικροβιολογίας Φυτών. 

    «Είναι ένας μύθος που πλανάται πάνω από τη χώρα, πιστεύουν οι Έλληνες ότι κάπου εκεί έξω, για κάθε Έλληνα υπάρχει μια θέση για να πάει να διαπρέψει. Δεν είναι αλήθεια. Είναι πάρα πολύ δύσκολο και απαιτεί πολύ δουλειά», λέει σε παλαιότερη συνέντευξή του.

    Να σημειώσουμε πως έχει περισσότερες από 30 επιστημονικές δημοσιεύσεις σε υψηλού κύρους περιοδικά, όπως τα Science, Cell, Nature και άλλα.

    πηγή

  • Ο Άγγελος Βουρλίδας είναι αστροφυσικός και επόπτης στον τομέα της ηλιακής ενότητας στο εργαστήριο Εφαρμοσμένης Φυσικής του Πανεπιστημίου Johns Hopkins. Από τον Αύγουστο του 2015, συνεργάζεται με το Εθνικό Αστεροσκοπείο Αθηνών στην έρευνα για στεματικές εκπομπές μάζας και το διαστημικό καιρό.

    Γεννήθηκε, μεγάλωσε και σπούδασε στη Θεσσαλονίκη και αποφοίτησε από το τμήμα Φυσικής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης το 1989. Συνέχισε τις σπουδές του στις ΗΠΑ, έλαβε το μεταπτυχιακό του το 1993 και το Διδακτορικό στην Ηλιακή Ραδιοαστρονομία το 1996.

    Η αγάπη του για τη ραδιοαστρονομία ξεκίνησε από την παιδική του ηλικία και μεγαλώνοντας  το πάθος του για τα τηλεσκόπια και την Φυσική του Ηλίου τον κράτησαν μακριά από την πατρίδα. Του χάρισαν όμως το προνόμιο να είναι ο πρώτος επιστήμονας που είδε και εξακολουθεί να βλέπει τι συμβαίνει στο μητρικό μας αστέρι εγγύτερα από οποιονδήποτε άλλο.

    Το δίδυμο των δορυφόρων της NASA, Stereo για τους οποίους κατασκεύασε ίσως τα πιο προηγμένα τηλεσκόπια που έχουν δημιουργηθεί ποτέ, αφού μπορούν να διακρίνουν καθαρά, σε όλη την απόσταση μεταξύ γης και ηλίου τι συμβαίνει στο οπτικό και το υπεριώδες φάσμα, και μαγνητοσκοπούν διαρκώς την ηλιακή δραστηριότητα δίνοντας πολύτιμα νέα στοιχεία που αλλάζουν την επιστήμη της ηλιακής Φυσικής.

    «Μπορέσαμε να δούμε το ηλιακό στέμμα σε τρεις διαστάσεις για πρώτη φορά συνδυάζοντας τις εικόνες των δύο διαστημοπλοίων, να κατανοήσουμε τη λειτουργία των μικρών ηλιακών εκρήξεων για τις οποίες γνωρίζαμε λίγα πράγματα, ανακαλύψαμε ότι κόβονται οι ουρές των κομητών, όταν αυτοί βρεθούν μέσα σε μια ηλιακή καταιγίδα, ενώ καταφέραμε ακόμα να παρατηρήσουμε και να καταγράψουμε τα ηλιακά τσουνάμι», λέει ο επιστήμονας .

    Ο κ. Βουρλίδας είναι υπεύθυνος των πέντε τηλεσκοπίων του ζεύγους ερευνητικών δορυφόρων της ΝΑSA, Stereo και έχει το προνόμιο να βλέπει πρώτος τα δεδομένα των δορυφόρων, τα οποία στη συνέχεια μοιράζει στη διεθνή επιστημονική κοινότητα για επεξεργασία ενώ ο ίδιος αναλύει, όσα εμπίπτουν στην επιστημονική του ειδίκευση.

    «Υπήρχαν πολλά κομμάτια που έλειπαν από το “παζλ”. Τώρα με την παρακολούθηση ολόκληρου του ήλιου μπορούμε να δούμε τα κομμάτια που έλειπαν και να έχουμε μία πιο ολοκληρωμένη εικόνα για τον Ήλιο»

    Ο Άγγελος Βουρλίδας και η ομάδα του ανακάλυψαν τυχαία, πως οι ουρές των κομητών αποκόπτονται όταν αυτοί διέρχονται μέσα από ηλιακές καταιγίδες.Ένα από τα πρωινά που κοιτούσε τα δεδομένα που έστελναν τα διαστημόπλοια από τον Ήλιο παρατήρησε τη σύγκρουση ενός κομήτη με μια σφοδρή ηλιακή καταιγίδα που απλωνόταν από το άστρο προς τον διαπλανητικό χώρο.

    «Αυτή η παρατήρηση αποδεικνύει ότι οι εκρήξεις στην επιφάνεια του ηλίου είναι μαγνητικές» τονίζει ο Έλληνας επιστήμονας.

    πηγή

  • Θρυλική μορφή του ελληνικού αθλητισμού, τέσσερις φορές Ολυμπιονίκης στα αγωνίσματα άνευ φοράς.

    Γεννήθηκε στις 30 Οκτωβρίου 1888 στην Πύλο της Μεσσηνίας από εύπορη οικογένεια της περιοχής. Ο πατέρας του τον έστειλε στην Αθήνα για να σπουδάσει Οικονομικά, αλλά ο νεαρός Κωστής έδειξε μεγαλύτερο ενδιαφέρον για τον αθλητισμό. Γράφτηκε στον Πανελλήνιο Γυμναστικό Σύλλογο και το 1906 είχε την πρώτη επιτυχία, καθώς κατέκτησε την τρίτη θέση στο μήκος άνευ φοράς στους Πανελληνίους Αγώνες με επίδοση 2.83 μ. Αμέσως, όμως, έρχεται και η πρώτη απογοήτευση, όταν στους Μεσολυμπιακούς της Αθήνας, τον ίδιο χρόνο, κατετάγη 6ος στο ύψος άνευ φοράς με 1.30 μ, ενώ στο μήκος άνευ φοράς αποκλείστηκε στον προκριματικό.

    γει τα δόντια, δουλεύει σκληρά και το 1907 κατακτά τρία χρυσά μετάλλια στους Πανιώνιους Αγώνες της Σμύρνης: στο άλμα εις ύψος με 1.65 μ., στο ύψος άνευ φοράς με 1.40 μ. και στο μήκος άνευ φοράς με 3.14 μ. Την επόμενη χρονιά έρχεται η μεγάλη διάκριση στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Λονδίνου, όταν κερδίζει δύο αργυρά μετάλλια: στο ύψος άνευ φοράς με 1.55 μ. και στο μήκος άνευ φοράς με 3.25 μ.

    Ο Τσικλητήρας ήταν ψηλός (1.92 μ.) με θαυμάσια αλτικότητα, που οφειλόταν στα δυνατά του πόδια και στο εκπληκτικό «σπάσιμο» της μέσης του. Ιδού, πως τον περιγράφει ο ανταποκριτής της εφημερίδας Χρόνος στο Λονδίνο και γνωστός λογοτέχνης Ζαχαρίας Παπαντωνίου:

    ...Είνε σώμα υψηλόν, λεπτόν, καλογραμμένον. Εις το σχέδιον του μελαχροινού προσώπου του, των μήλων, των ματιών, των χειλέων, του πώγωνος νομίζεις ότι επέρασεν, ελαφρώς, ολίγον κοντύλι Γκύζη. Από πάνω ως κάτω ο νέος αυτός έχει ευγενεστάτην γραμμήν. Μελαχροινός, πολύ υψηλός σχετικώς με τη νεότητά του, πόδια μεγάλα και λαστιχένια, ως σκύλου πόιντερ, σύμμετρον και χαριτωμένον σύνολον. Το μόνον μειονέκτημά του είνε ότι δεν έχει, ακόμη, την αθλητικήν ανάπτυξιν που του χρειάζεται. Πολύ ολίγον έχει γυμνασθή και είνε μάλλον αδύνατος. Αλλά η νίκη του εις το αγγλικόν στάδιον του έδειξε τον δρόμον και είνε αρκετά έξυπνος ώστε να μη τον χάση. Από τώρα και εις το εξής πρέπει να ζη διαρκώς μέσα εις τα γυμναστήρια.

    Ο Τσικλητήρας επανέλαβε το κατόρθωμα του Λονδίνου τέσσερα χρόνια αργότερα. Στους Ολυμπιακούς της Στοκχόλμης το 1912 κέρδισε χρυσό μετάλλιο στο μήκος άνευ φοράς με 3.37 μ. (παγκόσμιο ρεκόρ του ιδίου με 3.47 μ. από την 1η Απριλίου) και χάλκινο στο ύψος άνευ φοράς με 1.55 μ., αφού χρειάστηκε να δώσει σκληρή μάχη και στα δύο αγωνίσματα με τους αδελφούς Άνταμς από τις ΗΠΑ. Ο Τσικλητήρας επέστρεψε τροπαιούχος στην Αθήνα, όπου του επιφυλάχθηκε αποθεωτική υποδοχή, ενώ διθυραμβικά ήταν και τα σχόλια του Τύπου.

    Δύο μήνες μετά τον θρίαμβο της Στοκχόλμης ξεσπά ο Α' Βαλκανικός Πόλεμος (4 Οκτωβρίου 1912) και ο Τσικλητήρας στρατεύεται. Του προτείνουν να παραμείνει στο Φρουραρχείο Αθηνών, αλλά αυτός αρνείται. Θέλει να πάει στο μέτωπο για να μην κατηγορηθεί για ευνοϊκή μεταχείριση. Εκεί στην πρώτη γραμμή προσβλήθηκε από μηνιγγίτιδα και άφησε την τελευταία του πνοή στις 10 Φεβρουαρίου 1913. Ήταν μόλις 25 ετών. Προς τιμήν του, ο Πανελλήνιος διοργανώνει από το 1963 συνάντηση στίβου με την επωνυμία Τα Τσικλητήρεια.

    Ο Τσικλητήρας, εκτός από τη μεγάλη του αγάπη για τον στίβο, γοητεύτηκε από το ποδόσφαιρο, ένα νέο άθλημα, που συνέπαιρνε τους νεαρούς της εποχής του. Έπαιξε τερματοφύλακας στον Ποδοσφαιρικό Όμιλο Αθηνών (ΠΟΑ), που ίδρυσε ο συναθλητής του στον Πανελλήνιο Γεώργιος Καλαφάτης και το 1924 μετονομάσθηκε σε Παναθηναϊκό Αθλητικό Όμιλο (ΠΑΟ).


    Πηγή: https://www.sansimera.gr/biographies/301

  • Ο Έλληνας μαθηματικός Στέφανος Αρετακης απέδειξε μαθηματικά την ύπαρξη μιας νέας αστάθειας εν ονόματι “ακραίων” Μελανών Οπών, η οποία πλέον φέρει τιμητικά το όνομα του (αστάθεια Αρετάκη) και αποτελεί αντικείμενο μελετών στην επιστήμη της Φυσικής σε ολόκληρο τον πλανήτη.

    Ζει στο Τορόντο του Καναδά πλέον, όμως μεγάλωσε στο Καστρίτσι, στην Πάτρα. Εκεί πήγε σχολείο. Ο Στέφανος Αρετάκης είναι ο 33χρονος μαθηματικός που ανακάλυψε το δικό του θεώρημα και βραβεύτηκε από το Ίδρυμα Μποδοσάκη.

    Το όνομα του 33χρονου Πατρινού έγινε γνωστό τις τελευταίες ημέρες στο πανελλήνιο μέσα από τα τηλεοπτικά κανάλια, με τα αφιερώματα για αυτόν να διαδέχονται το ένα μετά το άλλο.

    Ο Στέφανος Αρετάκης απέδειξε μαθηματικά την ύπαρξη μιας νέας αστάθειας των λεγόμενων «Ακραίων» Μελανών Οπών, η οποία ονομάστηκε «Αστάθεια Αρετάκη» και πλέον αποτελεί αντικείμενο μελετών στη Φυσική. Ο Έλληνας επιστήμονας που έκανε περήφανη την μαθηματική και επιστημονική κοινότητα της χώρας είναι Επίκουρος Καθηγητής στα Θεωρητικά Μαθηματικά στο University of Toronto.

    Είναι απόφοιτος του Πανεπιστημίου Πατρών και όπως έλεγε στο OPEN, οι καθηγητές του εκεί τον βοήθησαν αρκετά στην πορεία του, καθώς ήταν υποστηρικτικοί μαζί του. Έφτασε έτσι να τελειώσει τις σπουδές του μέσα σε 1,5 χρόνο (σε τρία δηλαδή εξάμηνα), παίρνοντας άριστα σε όλα τα μαθήματα. Κάτι που δεν έχει ξαναγίνει στα χρονικά της συγκεκριμένης σχολής.

  • Image 1
logo1-big.png

Φροντιστήριο Μ.Ε. Π 3,14

Θεμιστοκλέους 61, Καλαμάτα T.K.: 24100 τηλ.: 2721402772 / 6946264628 www.facebook.com/p3komma14

www.p3komma14.gr
©2018-2025 Φροντιστήριο Π 3,14. Θεμιστοκλέους 61, Καλαμάτα